|
|
Przypowieść o sieci
(Mt 13,47-52)
I jest do sieci podobne niebieskie królestwo,
rzuconej w morza głębię i ryby garnącej;
gdy sieć tę napełniła stworzeń morskich gęstwą,
wyciągnęli ją na brzeg, by wybrać płacące.
I usiadłszy, te dobre w naczynia zebrali,
te złe zaś odrzucili jako niepopłatne;
tak i przy końcu świata: aniołowie biali
złych od sprawiedliwych odłączą dokładnie.
I wrzucą w piec rozpalony i wieczne wygnanie;
tam będzie płacz jeno i zębów zgrzytanie.
Pojęliście to wszystko? Odrzekli: Tak Panie,
a On wtedy rzekł do nich: Dlatego to każdy,
kto w Piśmie uczony – kto się uczniem stanie
Pana niebieskiego – jest szafarzem prawdy.
Podobny jest do ojca, który dzieci wzywa
i z skarbca rzeczy im nowe i stare dobywa.
5 listopada 2014
|
|
